Βράδυ Σαββάτου κι εσύ είσαι κάπου
άραγε που να βρίσκεσαι, για τι να λες
Περνάει ο χρόνος, βαρύς και μόνος
κι όλες τις σκέψεις μου για σένα δεν τις θες
Ο Χρήστος Κυριαζής έγραψε.
Ο ίδιος μελοποίησε.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ερμήνευσε.
Το παιδί της πένας κατέγραψε.
Όλοι είχαμε ένα Σάββατο. Κάποτε. Και είχαμε έναν "εσύ" που ήταν κάπου. Αναρωτιόμασταν που να είναι, γιατί θέλαμε να πάμε να τον δούμε. Χωρίς να μας δει. Να τον κοιτάξουμε, για να νιώσουμε όλα αυτά που αισθανόμασταν σαν στα μάτια μας καθρεφτίζονταν οι κινήσεις του.
Ο χρόνος περνούσε. Και συνεχίζει να περνάει. Βαριοί και μόνοι. Γιατί έτσι γεννηθήκαμε. Την πρώτη στιγμή της ζωής του ο άνθρωπος κλαίει. Κλαίει γιατί το οξυγόνο του έξω κόσμου εισχωρεί για πρώτη φορά μέσα του και αυτό τον συγκλονίζει. Ταράζει τον οργανισμό του. Χα! Μάλλον λάθος μας τα είπαν. Κλαίει γιατί το οξυγόνο που μυρίζει είναι αυτό του σάπιου και του δύσκολου.
Σκέψεις περνούν από το κεφάλι του καθώς μεγαλώνει. Έχουν να κάνουν με όλα. Το παιδί της πένας γεννήθηκε σε μια Αθήνα περίεργη. Έτοιμη να... αλλάξει προς τον νεοσυντηριτισμό. Και διδάχθηκε να ζει επειδή γεννήθηκε. Όχι να ζει επειδή ΠΡΕΠΕΙ να ζει. Αφού βγήκες, θα ζήσεις και θα παλέψεις. Δεν ήταν επιλογή σου, αλλά γιατί να φύγεις; Μήπως ξέρεις που θα πας; Μπα...
Οι σκέψεις του καθενός είναι για τον εαυτό του. Μόνο. Το τι λέει προς τα έξω, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτά που σκέφτεται όταν είναι στο δωμάτιό του, μόνος.
Εσύ που διαβάζεις. Ζήσε επειδή γεννήθηκες. Μην ζεις για κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο, πρόσωπο, σκοπό, ιδέα. Απλά ζήσε επειδή βγήκες σε αυτόν τον κόσμο. Μην σκέφτεσαι τίποτα. Carpe diem, carpe noctem. Άδραξε την μέρα, άδραξε την νύχτα.
Κάνε ότι θες. Εξάλλου όλες τις σκέψεις μου για σένα, δεν τις θες.
Το παιδί της πένας
αγωνιστικούς χαιρετισμούς στο παιδί που μεγαλώνει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι καιει τα όνειρα του στο βωμό της άπιαστης ελπίδας,...
Ευχαριστώ Περίπλου για τους χαιρετισμούς :)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή"
Στον... ρυθμό αυτού:
"Καλύτερα ελπίδες άπιαστες
παρά αυτοκαταστροφικός ρεαλισμός"
Το δοκίμασα και δεν βγάζει πουθενά...
Όλα τα μεγάλα βήματα Σάββατα τα έκανα.. (σαββατογεννημένη ούσα). Θα δοκιμάσω τη συμβουλή σου. Χάθηκες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωστα μη μασας..ετσι ειναι η ζωη,ετσι πρεπει να τη
ΑπάντησηΔιαγραφήαντιμετωπισεις.Στα δυσκολα φαινονται τα αλανια.
Ολα ειναι δρομος και ο δρομος ειναι ολη η γοητεια...
Συμφωνώ Γιώργο :) Συμφωνώ απόλυτα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τις συμβουλές ;)
Παιδί της Πένας χαιρετισμούς απο την πλατεία στην Ζάκυνθο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλεψε για αυτά που ποθείς
Γράψε για το ότι νιώθεις
Σκέψου αυτά που θα σε πάνε στο άπειρο
Μοίρασου λέξεις και ιδέες με ανθρώπους που θα σε ακούνε.
Χαίρομαι που σε γνώρισα να περνάς καλά.
Ρίξε μια ματιά και απο to blog μου.
Θα σε αποθηκεύσω σε αυτά που διαβάζω.
Καλή χρονιά κι από μένα. Βαρύ σε βλέπω Κωστή, βαρύ και μελαγχολικό. Ψάξε λιγάκι τα ωραία. Η ζωή είναι μικρή, δεν μας παίρνει να την κάνουμε κάποια στιγμή δίχως να έχουμε χώσει το δάχτυλο στο μελάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις καληνύχτες μου.