Το τεράστιο άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν φαντάζει αγέρωχο στο Καπιτώλιο της Ουάσινγκτον. Τα μικρόφωνα προαναγγέλλουν: «The 44th president of the United States of America, Barack Obama». Περίπου δυο εκατομμύρια ανθρώπων στέκονται από κάτω και κοιτάζουν καθώς το χαρακτηριστικό βλέμμα του Λίνκολν πέφτει με βάρος πάνω στον Ομπάμα. Τον άνθρωπο που εμπιστεύτηκαν το μέλλον της χώρας τους (και του πλανήτη;) για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
«Αφήστε μας να πιστεύουμε πως το δικαίωμα φέρνει ανδρεία και με αυτή την πίστη αφήστε μας να τολμήσουμε να κάνουμε το καθήκον μας όπως το καταλαβαίνουμε», αναφέρει η επιγραφή που είναι χαραγμένη κάτω από το άγαλμα του Λίνκολν πίσω από τον Ομπάμα. Ποιο είναι άραγε το καθήκον του ανθρώπου; Να φροντίζει ώστε όλοι οι άνθρωποι του κόσμου να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν αν θα έχουν δικαιώματα ή όχι.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν καταδικάζουν τη δουλεία. Σου δίνουν την ελευθερία να επιλέξεις αν αυτή θα είναι δουλεία ή… δουλειά!
Ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα επέλεξε να κάνει την δουλεία του, δουλειά. Για τους ανθρώπους που έχουν παρεμφερές αίμα με τον ίδιο, ο Ομπάμα είναι προδότης. Είναι ένας άνθρωπος που ενώ θα έπρεπε να μάχεται με όπλα και βόμβες το κατεστημένων των ΗΠΑ, ντύθηκε με κοστούμι και ανέλαβε να ηγηθεί της χώρας που έχει πονέσει περισσότερο από κάθε άλλη τον πλανήτη.
Αυτό που ποτέ δεν σκέφτηκε κανείς, ήταν να κάνει μια σύγκριση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν φτάσει πλέον σε επίπεδο υπερκράτους. Είναι το όπλο το οποίο ο λαός του κάθε τέσσερα χρόνια το δίνεις τα χέρια ενός ανθρώπου. Αυτός ο άνθρωπος καλείται να χρησιμοποιήσει το όπλο όπως επιθυμεί. Ο Τζορτζ Μπους, δεν γνώριζε να το χρησιμοποιεί και δεν πήρε ποτέ εγχειρίδιο για το πώς να το κάνει στα χέρια του.
Ο Τζον Κένεντι έστρεψε το όπλο εναντίον του. Ο Ρίτσαρντ Νίξον «έλυσε» το όπλο και το έκανε μαγνητόφωνο. Ο πατέρας Μπους, είχε διαβάσει πολλές φορές παραπάνω από ότι έπρεπε το εγχειρίδιο χρήσης και έκανε κατάχρηση. Ο Μπιλ Κλίντον, έστρεψε το πιστόλι αυτό πάνω σε κάποιον που δεν έπρεπε να το στρέψει.
Ο Μπαράκ Ομπάμα, αν κρίνει κανείς από αυτά που έχει δείξει έως τώρα, θα πάρει το όπλο αυτό και θα το κλείσει σε ένα ντουλάπι στο πιο κρυφό δωμάτιο του Λευκού Οίκου. Ένα τεράστιο ρίσκο. Ρίσκο παρόμοιο με αυτό που πήραν οι περισσότεροι Αμερικάνοι, ρίχνοντας ψήφο υπέρ της Αλλαγής. Υπέρ ενός μαύρου. Υπέρ της διαφοράς.
Οι Αμερικάνοι είχαν την επιλογή να διαλέξουν μεταξύ δουλείας και δουλειάς. Και για πρώτη φορά στην ιστορία, ίσως κατάφεραν να διαλέξουν την δουλεία. Γιατί η μεγάλη διαφορά αυτής της φοράς με τις προηγούμενες, είναι πως ο πρόεδρος που επέλεξαν δεν θα τους αφήσει να μην κυβερνούν άλλο αυτοί την χώρα τους. Θα απαιτήσει από αυτούς να δουλέψουν σκληρά για μια νέα «Αμερική».
Τελικά, ο Μπάρακ Ομπάμα τι είναι; Είναι προδότης των Ανατολικών χωρών; Είναι το ρίσκο των Αμερικανών; Δεν έχει σημασία τι ειδικό είναι και σε ποια κατηγορία ανήκει. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που θα έχει η θητεία του, ο Ομπάμα έχει την χαρά και την τιμή να είναι το διαφορετικό. Και το διαφορετικό έφερνε στον πλανήτη αλλαγές ριζικές ανέκαθεν. Είτε ολέθριες, είτε σωτήριες.
Ας ελπίσουμε η ζωή να μας χαρίσει την τιμή να ζήσουμε αυτές τις ριζικές αλλαγές. Είτε ολέθριες, είτε σωτήριες.
